Kennismaken met jouw coach

Mijn eerste hardlooprondje is alweer zo’n 25 jaar geleden. Wat begon als een stuk rennen om fit en slank te blijven, groeide uit tot een levensstijl. Ik begon met
1 keer in de week een half uurtje rennen. Maar dit groeide al snel uit tot 2 keer in de week, waarbij ik steeds nieuwe routes ging uitproberen. Ik kreeg er zoveel lol in dat ik zelfs lid werd van een loopgroep. Het samen lopen stimuleerde enorm en ik liet me overhalen om mee te doen aan mijn eerste wedstrijd, de TROS-loop in Haarlem. Als je me toen had gezegd dat ik ooit nog een marathon zou lopen en zelf coach zou worden, dan had ik je voor gek verklaard. Lopen vond ik in die tijd gewoon leuk om te doen en dacht er verder niet zo over na. 

Piekeren en lopen gaan niet samen

Gaandeweg begon ik te merken dat het lopen mij veel meer deed dan alleen het lichamelijk fit zijn. Na een rondje lopen door de duinen op zondagmorgen, had ik de hele dag een goed gevoel. Ik straalde, bruiste van energie en kon de hele wereld aan. Alles waar ik over piekerde, verdween als sneeuw voor de zon. Ondertussen gebeurde er van alles in mijn leven. Ik kreeg te maken met verlies en rouw. Het hardlopen hielp mij om overeind te blijven en om voldoende energie te hebben om te zorgen voor mijn gezin. Door het lopen was ik in staat om te reflecteren en de levenslust te voelen en daarmee de kracht om door te gaan. Tijdens het lopen kon ik mijn zorgen loslaten of kreeg ik inzichten om hiermee om te gaan. En naast evenwicht, geeft het lopen ook veel plezier in mijn leven. Het zet mijn zintuigen open en maakt dat ik meer (bewuste) aandacht heb voor mijn omgeving.